Паэт, перакладчык, член Саюза пісьменнікаў Беларусі з 1934 г. Народны паэт Беларусі (1968). Лаўрэат Дзяржаўных прэмій СССР (1946 – за паэму «Знамя брыгады», 1949 – за паэму «Новае рэчышча»). Лаўрэат Дзяржаўных прэмій Беларусі імя Я.Купалы (1970 – за пераклады паэзіі М.Лермантава, паэм «Энеіда» І.Катлярэўскага, «Песня аб Гаяваце» Г.Лангфела). Лаўрэат прэміі Ленінскага камсамола Беларусі (1968 – за паэмы «Грозная пушча», «Толькі наперад», «Песня пра слаўны паход» і вершы ў перыёдыцы).
Нарадзіўся ў в. Самацеевічы Магілёўскай вобл. у сям’і настаўнікаў. Вучыўся ў Саматэвіцкай сямігодцы, Мсціслаўскім педагагічным тэхнікуме.
Сябраваў з Ю. Таўбіным, Зм. Астапенкам, якім у 1965 г. прысвяціў паэму «Маналог».
Першыя вершы пачаў пісаць у 6-гадовым узросце. У 1930 г. – першы зборнік вершаў «Росквіт зямлі».
З ліпеня 1941 года працаваў у вайсковай газеце «Знамя саветаў». Са снежня 1943 г. і да вызвалення – у Беларускім штабе партызанскага руху. 1945-46 гг. – рэдактар газеты «Літаратура і мастацтва». Паэма «Знамя брыгады» (1942) – рэквіем па загінуўшых падчас вайны абаронцам радзімы.
Сябраваў з А.Т.Твардоўскім. Паэма «Варшаўскі шлях» (1973) – асэнсаванне жыццёвага і творчага шляху паэта і сябра.
Драматычная паэма «Хамуціус» (1975) праз вобраз рэвалюцыянера-дэмакрата К. Каліноўскага аб’ядноўвала гістарычнае мінулае з сучаснасцю.
Пісаў сцэнары да фільмаў, выступаў з крытычнымі і публіцыстычнымі артыкуламі. Фонд пісьменніка №411 захоўваецца ў Беларускім дзяржаўным архіве-музеі літаратуры і мастацтва.
Пахаваны А.А.Куляшоў на Усходніх могілках у Мінску.